rencontre, MCLXXX

Stabat Mater dolorosa







iuxta crucem lacrimosa
dum pendebat Filius.


Cuius animam gementem,
contristatam et dolentem,
pertransiuit gladius.


O quam tristis et afflicta
fuit illa benedicta
Mater Vnigeniti.


Quæ mœrebat et dolebat,
Pia Mater cum uidebat
Nati pœnas incliti.


Quis est homo qui non fleret,
Matrem Christi si uideret
in tanto supplicio ?


Quis non posset contristari,
Christi Matrem contemplari
dolentem cum Filio ?


Pro peccatis suæ gentis
uidit Iesum in tormentis
et flagellis subditum.


Vidit suum dulcem natum
moriendo desolatum,
dum emisit spiritum.


Eia Mater, fons amoris,
me sentire uim doloris
fac, ut tecum lugeam.


Fac ut ardeat cor meum
in amando Christum Deum,
ut sibi complaceam.


Sancta Mater, istud agas,
Crucifixi fige plagas
cordi meo ualide.


Tui nati uulnerati,
tam dignati pro me pati,
pœnas mecum diuide.


Fac me uere tecum flere,
Crucifixo condolere,
donec ego uixero.


Iuxta crucem tecum stare,
et me tibi sociare
in planctu desidero.


Virgo uirginum præclara,
mihi iam non sis amara :
fac me tecum plangere.


Fac ut portem Christi mortem,
passionis fac consortem,
et plagas recolere.


Fac me plagis uulnerari,
fac me cruce inebriari,
et cruore Filii.


Flammis ne urar succensus
per te Virgo, sim defensus
in die iudicii


Christe, cum sit hinc exire,
da per Matrem me uenire
ad palmam uictoriae.


Quando corpus morietur,
fac ut animæ donetur
Paradisi gloria.